TEKEN
Een zwarte nacht. De aarde een ingestort huis.
Verdwaalde mensen, tranen tekort om het gruis
uit hun ogen te wissen.
Een stem ruist door de bomen: ‘Mens waar ben je,
Ik kom naar je toe.’ De woorden blijven steken
in hun oren, raken onderweg verloren.
Een kind wordt geboren. Krijgt een kruispotig bedje,
matrasje van stro, kleur van koningsgoud.
Zijn dekentjes jagen het stof omhoog.
Daaronder nieuwe tekens. Taal met een ster,
licht gebeiteld in hout.